Obróbka skrawaniem to metoda pozwalająca na wytwarzanie i modelowanie brył z tworzyw o trwałej strukturze, np. z kawałków metalu. Polega na skrawaniu, a więc stopniowym usuwaniu naddatków materiału, aż do momentu, w którym bryła otrzyma pożądaną wielkość, kształt i strukturę. Obróbka wiórowa i ścierna to dwie pomniejsze kategorie, do jakich możemy przyporządkować metody obróbki skrawaniem.
Obróbka wiórowa
Podczas wykonywania obróbki wiórowej naddatek oddzielany jest w postaci charakterystycznych spiralnych wiórów. Ostre narzędzia kształtne o regularnej geometrii pozwalają na sprawne usuwanie zbędnych kawałków materiału i otrzymywanie pożądanych kształtów owalnych, rowków czy otworów.
Wśród metod obróbki wiórowej należy wyróżnić frezowanie, toczenie i wiercenie. Frezowanie odbywa się przy użyciu narzędzia zwanego frezarką. Jej element roboczy wykonuje nad obrabianym przedmiotem ruch obrotowy. Z kolei toczenie odbywa się na maszynie zwanej tokarką. Dzięki tokarce możemy obrabiać przedmioty o kształcie brył obrotowych, ścinając z nich kolejne warstwy naddatku (wewnątrz lub na zewnątrz bryły). Ostatnia z metod obróbki wiórowej, czyli wiercenie polega na wykonywaniu otworów o pożądanej średnicy i głębokości.
Obróbka ścierna
Obróbkę ścierną stosuję się najczęściej w końcowym etapie produkcji, dlatego niejednokrotnie możemy spotkać się z nazwą „obróbka wykończeniowa”. Dzięki niej możliwe jest (poprzez szlifowanie, honowanie i polerowanie) dopracowanie bardzo precyzyjnych elementów obrabianego przedmiotu, dotarcie nierówności i uzyskanie precyzyjnej powierzchni.
